We verzamelden aan ons lokaal “De Florre” op die bewuste donderdagmorgen om 8u30….De rolluiken bleven dicht, maar daar moeten we leren mee leven…

Na de gebruikelijke goedemorgenzoenen vertrokken we met droog weer richting het Eifelgebergte…Martin had terug een mooie route uitgeschreven, om voor het eerst halt te houden na 103 km in Pont-sur Sambre bij onze zuiderburen.. In het café “Au 5 petits lapins” schrok de patron zich een bult toen hij de “commande” van zoveel koffies hoorde…de hulp van een plaatselijke tooghanger werd ingeroepen om “directement” een 2de koffiezetmachine ergens aan te slaan…

Na de koffie met het gebruikelijk sigaretje waren we terug klaar voor de volgende 123 km die ons deed halt houden in Gedinne, zoekend naar een eetgelegenheid…Na overleg keerden we enkele kilometers op onze passen terug om in de “Bar-Etap Motards” alwaar een geel-fluo gehelmde vent ons verwelkomde….En de pizza van de plaatselijke leverancier smaakte uitstekend..

Terug op ons stalen ros om de volgende stop te maken na 86 km op de zonnige terras van ons oud-bendelid Jean-Philip en Hilde die in Engreux de plak zwaaien…Na een traktaat van onze eigen clubkas vervolgden we onze weg om na 114 km in ons hotel “Hirsch” te belanden met een totaal van 435 km op de teller, alwaar de dames die per wagen waren gekomen ons hartelijk begroeten…De ganse trip waren de weergoden ons welgezind en zijn we droog aangekomen…..

Toen de depannagewagen met de bagage aankwam kon iedereen zijn eigen kamer opzoeken en inrichten….In de bar werd een eerste glas van het plaatselijke gerstenat geproefd, gewikt en gewogen….we kwamen vlug tot de vaststelling dat de halve liter “Erdinger” ook nog zo slecht niet was.

Een kennismaking met de eetzaal van het hotel was zeker een belofte om het hier goed te stellen, want de gepaneerde kippesnitsel met een lichte currysaus en ananas werd er bijzonder goed gewardeerd, zelfs na een repasse hadden er enkele ( alléé 1toch) nog plaats in de maag…

Na de maaltijd werd de bar terug bevolkt en volgden de plaatselijke biertjes elkaar vlot op…De patron stond in zijn toog te glunderen en hoorde in zijn gedachten reeds de kassa duchtig rinkelen..

Vrijdagmorgen om 8u30 was de afspraak om de eetzaal te bevolken en te ontbijten, maar dit uur zouden we van machtswege moeten herzien, daar dit een te laat uur bleek te zijn…We vertrokken voor de 1ste plaatselijke rit die ons naar de Ahr zou moeten brengen..We hadden een natuurlijke splitsing, daar de secretaris persé een O-ring wou steken..Na een bezoek aan de imposante BMW-toren met op het 8ste verdiep een restaurant. In de benedenverdieping die gedeeld is met “Harley” kon je van de vloer eten, dan het in de filerij staan om uit te leggen waarvoor je kwam, het te bestellen en te betalen…

We reden in duo terug tot de plaats van afspraak met de rest…dit was in Altenahr, meer bepaald in de plaatselijke “Wild Horses Saloon” waar ze het wilde westen probeerden te imiteren, zelfs met hun menu…ons depannageteam kwam er ons eerst vervoegen, na een half uur volgde de rest van de groep…Na de maag met de westerningrediënten te hebben gevuld vervolgden we ons bochtenwerk om terug Kalterherberg te bereiken na een tochtje van 261km voor het Aachener-duo was dit 301km…

s’Avonds was er een geïmproviseerde doch zeer geslaagde receptie alwaar Rolande de bovenverdieping van het hotel had afgehuurd om te toasten op haar verjaardag eerder deze maand….over de exacte leeftijd wordt hier in alle talen vakkundig gezwegen.. Na een aria van Tony Corsari met “waarom zijn de bananen krom” gezongen door onze operazanger, verorberden we beneden in de eetzaal onze vrijdag-visdagmenu….

Terug was er na de maaltijd een tevreden hotelbaas te zien, die al onze liederen moest aanhoren, waarvan hij geen fluit verstond…daarna verbaasde Rolande iedereen met 1 liter weissbier te salamanderen….Na de liederenavond en nog een liedje van “als mijn vader en mijn moeder gingen vrijen” zochten we weltevree onze bedstee op…..

Dag 3 beloofde ook goed te worden, daar de zon af en toe even van tussen de wolken kwam piepen…dit keer zouden we richting Eifelpark en stuwmeer rijden…de 1ste stop was aan het stuwmeer zelf, in het café “Am Pegel” en daar verwisselde weissbier van naam en werd er “Paulaner” genoemd….Het plaatselijk treintje vertrok er zonder veel toeristen en de overzetboot deed de bel goed rinkelen bij zijn vertrek…Na een tankbeurt in Simmerath omzeilden we ongeweten een regenvlaagje…na de tankbeurt stopten we nog even aan een stop-motards, daar spotten we onverwachts een mamahinde die huppelend de baan overstak en met haar kleintje vlug in het bos tussen de bomen verdween. Daar hadden we een patron die dikke tassen zo op tafel bracht samen met 4 thermossen koffie, en eerder waren enkele dames op zoek gegaan naar spinnewebben op het plaatselijke houten toilet….We staken terug de grens over en stopten in Malmedy om op het zeer zonnig marktterrasje een broodje-gezond te nuttigen…Nadien nog een stop tijdens de terugweg in het mooie historische stadje oud-Monschau waar we de Hollandse motards vervloekten, die blijkbaar de verbodstekens niet begrijpen…Na een verpozing keerde de helft van de groep terug hotelwaarts….

Rond de tapkast werd er vlug een kwis georganiseerd, en hij die de ware ouderdom van onze patron kon raden mocht met het ingelegde geld sier maken…

s’Avonds was iedereen terug op de aperitiefafspraak, alwaar de glazen cava de hoogte in werden gehesen ter ere van onze Marc die gelauwerd werd voor zijn voorbije “geburtstag”…Tijdens de vele verjaardagsliederen rond onze depannagewagen en felicitaties bracht onze persoonlijke dienster in naam van de patron enkele mooi ogende toastjes…

Na de maaltijd met hespesneden, kroketten en boontjes met worteltjes, was er terug de avondrendez-vous die helaas de laatste bleek te zijn, andermaal werd er duchtig getrakteerd en geschonken….

Dag 4 begon met een vervroegd ontbijt en bagage sleuren …..Enkele dames zagen het niet meer zitten om op het stalen ros plaats te nemen, beïnvloed door de weersvoorspelling was de volgwagen nu volledig bemand…Er werd afscheid genomen en de motards reden richting vaderland, die na 1,5 km bereikt werd. Maar we waren nog verre van thuis…..onze 1ste stop was voorzien op het marktje in het kleinste stadje van ons land…de lege terras van een prachtig etablissement was zeer uitnodigend, vooral de zon deed goed haar werk….we doorkruisten verder onze Ardennen om zo bij onze zuiderburen binnen te rijden en in Givet werden we ontvangen door een zeer alerte restaurantbazin die beter wist dan wijzelf met hoeveel we waren, daar ze onmiddellijk inventaris van onze groep had gemaakt…De “plat du jour” de “pavés” en de “andouilettes” werd door iedereen gesmaakt….

Ware het niet dat onze president nog zo’n dorst had en wilde stoppen in Beaumont, maar we waren volledig droog thuis geraakt….

We hebben veel geluk gehad, hoop en al 5 minuten in de regen rijden, vooral toen we de volgende dag op TV zagen welke stortbuien ons landje te verwerken kreeg….we hebben een prachtig weekend achter de rug, zonder ongevallen, zonder woordenwisselingen en vooral met zeer veel vriendschap en veel leute…..

De verslaggever van dienst….VJP