Slotrit 18 oktober 2015 ingericht door Dreetje Dhondt
​
9 uur…. vast uur om te verzamelen aan ons lokaal…omdat we zo laat op het jaar zijn en het donkere dagen zijn voor 1 maal om 9u15..Uw verslaggever van dienst komt dit maal als laatste maar toch net op de valreep, dit door een late tankbeurt, om 9u15 aan het lokaal. Na bevoorrading van de portefeuille konden we vertrekken. Met 3 zwaantjes vooraan gevolgd door nog 6 eendjes zijn we op weg voor onze slotrit van dit motoseizoen. Er zijn 2 freules mee de anderen rijden solo. De rit slingert zich naar de kanaalweg in Ooigem, dit ligt er nog steeds en is niet weg. In Schuiverskapelle is er een inwoner bijgekomen, dit hebben de gelukkige ouders met een mooie spandoek aan hun gevel kenbaar gemaakt en ‘tis dan nog ne zoon ook. De maïsboeren boeren blijkbaar goed hun gewas staat torenhoog en onttrekt soms het zicht voor mooi bochtenwerk. Verder wordt het bochtenweg minder mooi door aanwezigheid van modder op de kleine wegen, een geluk dat het droog weer is. De zon piept af en toe door de wolken en is soms een fel tegenlicht. We komen in Kruiskerke aan in onze 1ste stopplaats, een vroegere hangaar waar boltra werd gespeeld, een in onze streek ongekend bollingspel. De overblijfsels zijn nog duidelijk zichtbaar door de verroeste kippendraad in boogvorm die zich door het verhoog spint. Onmiddellijk wordt de prachtige gelagzaal volledig herschikt en kunnen onze motards een eerste koffie (allee de meesten toch) drinken. Het geld brand in mijn zakken en dit word het traktaat van de club. De voorzitter doet ogenblikkelijk een tegenzet en door de onmiddellijk opgerichte spaarkas wordt er een 2de consumptie besteld en betaald, kwestie van de vriendelijke uitbaters ne frank te jeunen. Het grote gespreksonderwerp is de malaise bij het vinden van buschauffeurs die door allerlei stupide wetgeving het leven onmogelijk word gemaakt. Wanneer we terug vertrekken richting noordwaarts worden we uitgewuifd door bijna alle tooghangers, die waarschijnlijk nog nooit zoveel blinkende motoren gezien hebben. Na het vlaamse land, dat soms mistig is slingergewijs te doorklieven veroveren we de ongeziene staatsgrens en belanden we bij onze noorderburen op de markt in Aardenburg. De moto’s worden goed afgesloten (allee de meeste toch) en we betreden “Mossel en Palinghuis Lekens” die ons verblijf voor enkele uren zal worden, tot groot ongenoegen van onze Touroperator. Uiteindelijk word ons lange wachten beloond met een heerlijke marmit van mosselen, zowel van paling, of steak…soms met te veel boschampignons. Zelfs na zoveel tijdverlies word door onze touroperator het geplande traject gevolgd, soms met bedenkingen dat de zee aan de andere kant zou moeten liggen. De Nederlandse kust is mooi om te berijden en wanneer we tot de slotsom komen en zien dat we hier reeds zijn gepasseerd draait Dreetje in aan “Het Koekoeksnest” een museum kaffee op z’n ouderwets, waar je ogen te kort komt om alles in een keer te aanschouwen. Wanneer de piano en muziekdozen in gang schieten, is het een feest om alles te bekijken, her en der klappen deurtjes open, schieten orgels in gang en klieft de boot stilletjes door het plafond. Na ons vergaapt te hebben besluiten we om de terugweg aan te vatten… Wanneer onze voorzitter paniekerig naar het 1ste zwaantje snort om zijn o zo nodige tankbeurt aan te kondigen, begint de touroperator als ne zot door de bochtwegels en het Nederlandschap te crossen.. uiteindelijk brengt een omleiding de voorzitter tot aan de zo nodige pomp. Ondertussen werd mijn tank gevuld aan een pomp van de concurrentie en vat ik solo de terugweg aan. In Wielsbeke komt plots de Touroperator met zijn gevolg vanuit een zijwegeltje en vanachter een electriciteitscabine geschoten, kan ik inhaken en zo komt de caravaan in één stuk aan De Florre. Daar wordt nogmaals in geuren en kleuren de ganse dag kort terug verteld, een laatste pint gedronken en afscheid genomen..We danken onze touroperator voor de organisatie, en de Frank Deboosere die woord hield.
De verslaggever van dienst Piere V.
De deelnemers, Calutje, Piere V, Philip Rijssaert, Kurt je en Veerle, Dreetje, Piere Dewijn, Stockske, Rudy en Sabine en Jozef nog altijd zonder Tatoo….Bart kon door een verzwikte voet niet in zijn botten.
Nieuw woord in Vandaele’s groot woordenboek: NEDERLANDSCHAP :samenvoeging van Nederland en landschap.