Motoweekend Le Fenil 2019….
En weer was het zover….Oktober heeft zijn intrede gedaan. Het wild heeft bange dagen in het verschiet, met nadruk op Schiet..
Vrijdagmiddag 12uur verzamelen aan onze gekende Florre, nu verzamelen voor 3 moto’s, misschien beter het woord afspraak gebruiken.
Onze touroperator Rudy en zijn eega Sabine vormen de kop van de colonne, en wij, Piere en Jozef de achterban. Bart en Sophie konden maar later vertrekken en Frank rijdt rechtstreeks van St.Niklaas naar Celles…
Via St.Denijs en Helkijn rijden we de Walen binnen, alwaar we dan spoedig het land van Macron bereiken en via enkele omleidingen en natte buien een 1ste halte houden rond Maubeuge…
We rijden terug Belgenland binnen om via Beaumont en de mooie route rond lac de l’eau d’Heure dieper de Ardennen binnen te dringen met een volgende stop in Couvin… Daar zeker geen croque-monsieur maar een koffietje om zo de laatste rechte lijn richting de maasvallei te nemen.
Wanneer we enkele tijd later in “Le Fenil” aankomen zijn onze collega-motards reeds aangekomen. Na de begroeting, was lang geleden nog Frank gezien te hebben, en de kamerinname (verdoemme de 6 is weg) een 1ste Orvalleke die Frank ons spontaan aanbiedt….(zou dat nu zijn omdat hij in de 6 zit) die blij is om ons te zien..
Om 19 uur nemen we de eetzaal in om ons vol overgave op het wildmenu te storten. Ondertussen is er nog een bende van Harelbeke aangekomen. Het is deze avond achtereenvolgens, Cappucino Butterut pompoen, Wild Paté everzwijn en Chevreuil, Civet de Biche pomme Dauphin, en trilogie van mascarpone, Tia-Mia en bosvruchten wat ons toch een volle 3 uur aan tafel houdt…
Erna nog een afzakkertje in de bar en dan gaan slapen… allé toch proberen want de spiksplinternieuwe kamers nr 9 en 10 liggen juist boven de bar alwaar de Harelbekanen ook nog een of meerdere laatste drankjes nuttigen, gepaard met alsmaar luider wordend enthousiasme. En ik loop steeds maar verloren in kamer 5..
Zaterdagmorgen rond 8 uur staan de 1ste rokers reeds buiten op het terras wanneer ik hen “Goede morgen morgen” mag toezingen. Het ontbijt is zoals altijd in orde, en na het stalen ros van de dauwdruppels verlost te hebben de obligatoire tankbeurt en dan “En Route”. We rijden via bochtige wegen 87 km aan één stuk enkel onderbroken door een korte stop daar Frank zijn regenpak wilde aantrekken richting Florenville om er de paters van Orval te bezoeken. De kas wordt er 17.6€ lichter gemaakt, en na een proefsessie van de groene Orval van t’vat die 4.2 ° is en verder Macronland binnen te rijden om via Montmedy terug noorderlijker de vestigingsstad Sedan aan te doen. Na een plaatselijke rondrit en 2x dezelfde rotonde zoeken we een terras, alwaar we iets tussen de kiezen kunnen steken, ditmaal wordt het voor enkelen toch een croque-monsieur, die er zeer vlot wordt voorgeschoteld…!!!!
De terugweg naar ons logement wordt in gang gezet via Alle en Vresse-sur semois , en aangezien we onze terugweg van zo’n 66km vlot afrijden, wordt er door de organisatie voor de liefhebbers een extraatje van 40 km aangebreid. Aangezien Bart een beetje verkouden is en Frank graag nog enkele bladzijden van z’n roman wil verslinden, rijden de 3 overgebleven musketiers samen de extra kilometers af. Een laatste koffie tijdens de laatste stop op een terras in Dinant en dan de prachtige maasvallei met zicht op de rotsbeklimmers in Freyr zo verder naar Houyet en Celles..
De aperitief smaakt naar nog, en rond 19uur zijn we terug aan tafel. Het ganse dagprogramma passeert nogmaals de revue, alwaar iedereen zijn eigen verhaal heeft. De kok van dienst vergast ons met een Soepje van wilde boschampignons, gevolgd door een huisgerookte filet van wilde eend met boudain noir en Foie-gras. Filet van Hert met zwarte truffel en als slot een brouwnie met gebrande nootjes en roomijs van vijgen. Iedereen heeft babbelwater binnen, een nogal los sfeertje en wat ik ervan heb van overgehouden is iets met pruimtabak.
Dag 3 is vertrekdag en na het weeral uitstekende ontbijt is het tijd om de bagage op ons ijzer vast te snoeren, na afgerekend te hebben met de waardin. Hieraan worden er geen woorden meer vuilgemaakt. De terugweg is een estafetteregeling…Frank reist rechtstreeks huiswaarts.. Bart nog steeds geplaagd van z’n verkoudheid perfereert om samen met Sophie de kortste weg naar onze Benoitstede te nemen. Daar ikzelf nog een regeling met de plaatselijke boerin van Olloy-sur-Viroin aangaande de kampplaats voor 2020 op het programma had vertrok ik als eenzaat…. Rudy en Sabine vormde de overbleven bende om samen met Jozef de terugweg aan te vatten… zij hadden het plan om via kleinere wegen rond de middag in ons gekende restaurant op de markt in Mons te middagmalen. Daar de afspraak met de Olloy boerin nogal vlot verliep kon ik de directe weg via Philippeville en Beaumont Mons bereiken om alzo nog aan te sluiten met de rest..
Na de middagsstop was het zonnig maar na 69km werden de hemelsluizen volledig opengedraaid. In “De Finisch” te Zwevegem konden we ons even afgdrogen, en werd een kleine evalutatie van het ganse weekend gemaakt..
Blij om na zo’n goeie 600 km terug veilig aan tekomen.
Ik wist niet dat ze op Nationale wegen wisten van m’n verjaardag, want overal op de wegen stonden er borden met “70” op….
Ik miste toch kamer 6…
verslaggever van dienst.
Piere V.