ARGOULES 2024
Daar door de opwarming van de aarde het klimaat ons een beetje te parten speelt en het ‘t ganse voorjaar druilig weer was, bezorgde de eega van de secretaris een volledige doos met eieren in het klooster van de “Arme Klaren” die gekend zijn om hun “Mooi weer” gebeden. Geloof erin of niet maar het weekend is zonnig geworden eiers of niet.
​
We verzamelden zoals afgesproken aan onze nieuwe rendez-vous plaats het parkeerterrein van voetbalclub KRC Harelbeke in de schaduw van ons nieuw clublokaal… Toen ik met mijn ijzer de parking opdraaide was de meute die het idee had om naar “La Douce France” te rijden bijna voltallig, als laatste reed onze president de parking op.. het starschot werd gegeven..
Markske van de zjee was onze kopman en de rest nam zijn plaats in de lange sliert die ons via Geluveld naar Heuvelland en Kemmel richting de grens bracht, via Bailleul reden we het buitenland binnen.. Toen begon het ..de gps van ons Markske begon rare kuren te hebben (wat wij toen nog niet wisten) en die zond ons richting Abeele en zo verder na een eerste tussenstop op het kleine marktje reden we tot aan een wegversperring met rode lichten waar de minuten uren leken zo verder tot in Armentières, een toertje rond de kerk en terug richting van waar we kwamen, terug die wegversperring en terug aan het café waar we vooreerst stopten wat ons toen reeds zou moeten de wenkbrauwen doen fronsen. Tot we Markske stopten, die toen verklapte dat zijn gps tilt sloeg..
​
Bart zou de volgende kopman worden, maar eerst diende hij Sofietje die hij in alle geharrewar vergeten had terug op zijn moto mee te nemen..
We reden via Saint-Amand, Haezebrouck verder naar het binnenland en stopten in Lisbourg om nog even naar de waterpoel die de plaats zou zijn waar de “Leie” ontspringt te gaan zien.. Onmiddellijk steeg het waterpeil zienderogen, want den Bart had zijn waterstraal in die richting gezet… De verdere tocht verliep zigzaggend door het binnenland naar Montreuil. Even voorbij “Bois du Val” door de onderwater staande weg waar we enkele ogenblikken later noodgedwongen door een over de weg liggende boom die ons deed onverrichter zake terug te keren en zo via Saulchoy onze bestemming te doen bereiken… We draaiden in Argoules aan hotel “Le Gros Tilleul” in aangemoedigd door de reeds vroeger aangekomen dames die enthousiast stonden te zwaaien.
​
Na een warme verwelkoming en een koel drankje werden de kamers ingenomen, de bagage uitgepakt en werden we na het aperitief op het zonnig terras uitgenodigd om een 1ste maal onze voeten onder tafel te steken om over te gaan tot het verorberen van gegratineerde pasta, paling met prei om af te sluiten met een appeltaartje.. alles overgoten met een drankje naar eigen keuze… Na nog enkele afsluiters op het terras en druppelsgewijs verdwenen alle deelnemers elk naar hun eigen bedstee…einde van de 1ste zonnige dag..
De ochtendklaroen hadden we niet nodig, elkeen was naar eigen goeddunken aan de dag begonnen. Het rendez-vous was om 8u30 in de eetzaal. Een kort gekweel op z’n Hugo en Nicoles. Een goed ontbijt is voor elkeen een goed begin voor een opnieuw zonnige dag. Afspraak zoals gisteren om 9u30 worden de motoren gestart en ditmaal is ons einddoel het ”park Canadien” in Muchedent. We namen koers richting zuiden en reden via Vron naar beneden, passeerden Noyelles-Sur-Mer, Saint Valery-sur-Somme tot in Gamaches, alwaar we in “Rendez vous des Sportifs” de remmen dichtsnoerden. Kort na de middag kwamen we in het daar gekende park aan.
Voor we tot aan de ingang van het park geraakten, hadden we een akkefietje met ons ander Markske die in het naar boven rijden op 1 van de 3 parkings op een steile korte klim zijn moto had moeten lossen zodoende dat de moto tegen de omheining was gekanteld…daar Markske altijd onze laatste motard is had niemand hem zien kantelen en tevens het feit dat we op 3 verscheidene plaatsen geparkeerd waren misten we niet onmiddellijk onze vriend.. We gingen pas zoeken toen we dachten dat hij nu toch veel te lang buiten zijn sigaretje aan het roken was.. Niets was minder waar onze vriend had niet de minste appetijt en zijn salade Nicoise was zijn aandacht niet waardig..
Het wilde dieren themapark waar opeengestapelde mensen samengedrukt in oude legertrucks door het landschap rijden om naar die wilde dieren te kijken.. (Wie kijkt hier naar wie???) Een kolossale blokhut met verdieping doet hier dienst als enorm restaurant waar menige kelners heen en weer lopen met nogal prijzige eetwaar. Het mooie weer maakt alles compleet.. Het restaurant overvol. Daar in het hoekje aan tafel 20 mogen de motards wachten tot er iemand de bestelling komt opnemen.. Uiteindelijk kunnen we na het verorberen van de bestelde spijs de terugweg aanvatten rond 14u30..
​
Via de D154 reden we door Saint-Hellier naar Saint-Seans om via de D12 noordwaarts de terug te keren.. We passeerden kronkelende en hobbelige wegen en reden off-road , waar we even genoodzaakt waren een stop in te lassen om Ciske zijn ruggenwervels in de juiste positie terug te krijgen. In Woincourt werd er gestopt in “Cafe de la Place” alwaar de patronne een stapel terrasstoelen naar buiten sleurde om ons een plaatsje in de zon aan te bieden. Na een 230km bereiken we terug onze thuisbasis. Toen merkten we dat onze president en Jef niet meer volgden, die had ambras met zijn gaskabel. Met zo’n bende is het moeilijk rijden, en weet de kopman niet wat er achteraan gebeurt.
Tijdens een aperitiefje werd de ganse dag nog eens naverteld.. Er kon op het afgesproken tijdstip overgegaan worden tot het nuttigen van het avondmaal zijnde, Toast met geitenkaas & spekreepjes, Konijn op z’n frans en chocolademousse als dessert..
De laatste halve liters werden binnen gekiept en zo eindigde de bewogen dag 2 van ons weekend.
Dag 3 begon zoals vorige dagen dus zonnig… Er werd ontbeten op verscheidene locaties, zodoende dat de buitenploeg niet zag dat Kurtje de gordijnen van het ochtendbuffet aan het afbreken was. Enkel met de hulp van de plaatselijke dienstmeid kon het euvel hersteld worden. Afspraak terug om 9u30 aan de startlijn. Enkel Markske en de President zouden forfait geven.. en zouden de ganse dag onze thuisblijvende dames entertainen.
We kregen een uitgebreide wegbeschrijving die Bart in elkaar had gestoken en afgedrukt op vellen A4 formaat . We vertrokken via de D1001 richting Abbeville die we via de ring passeerden en stopten voor de 2de maal aan “Cafe de la Place” in Woincourt, alwaar de bazin begon te denken dat ze beter alle stoelen had laten buiten staan. We reden door Bailly-en Rivière, nu en dan konden we volgen op de kaart om uiteindelijk Dieppe te doorkruisen, nen strontstad om met zoveel moto’s door te trekken daar er om de haverklap ronde punten en veel te vroeg op rood slaande verkeerslichten een vlotte doorgang in de weg staan. Uiteindelijk draaien we een gratis parking op aan de achterdeur van ons kustrestaurant “Les Regattes” in Hautot-sur-Mer. Het uitzicht is fenomenaal, de mooie Engelse Cottages aan de achterkant de kliffen aan de zijkant en aan de voorkant de weide zee en wat wij het strand noemen, zijn hier de keien..
Het restaurant heeft een ruime buitenterras die volledig ingenomen is door buiteneters die zo vlug mogelijk willen eten om niet verbrand te geraken. Wij nemen plaats in het achtergedeelte van het zeer ruime binnen restaurant . Daar staat een lange speciaal voor ons gereserveerde tafel… ze is zelfs te lang daar Markske en de President niet mee zijn. Het eten is voortreffelijk, de mosseltjes zijn “Bouchots” de ”Salade Nicoise “kan zelfs Philippe niet opeten en moet onzen Bart inspringen om zijn assiette (zo heet dat hier) leeg te krijgen. Alles overgoten met drank naar keuze. Na de maaltijd en de obligatoire plasbeurten genieten we nog even van de zonnestralen en het mooie uitzicht. De franse keien liggen vol met mensen die zo vlug mogelijk willen dat alle plaatsen van hun lichaam even bruin te zien.
Voor de terugweg moeten we terug een klein stukje door Dieppe , en door een niet verstane communicatie alwaar ik probeer duidelijk te maken dat mijn scherm van mijn motorhelm aan het afzakken is daar slaan we onverwachts een parking op zodoende dat rest van de meute door is.. uiteindelijk komt de ganse colonne terug als één geheel voor de terugtocht.. Even verder word er voor mezelf aan een tankstation gestopt en Philippe en Jozef, die zich soms wat laten afzakken hebben natuurlijk die afslag niet gezien en dan zijn ze spoorloos.. Gelukkig hebben we nog onze gsm om verder een contactadres af te spreken om terug als een geheel de verdere terugweg af te leggen.. We hebben nog een tussenstop op een camping aan de oevers van een groot meer alwaar de vissers hun talenten kunnen boven halen, en hopelijk ook de vissen..
De terugweg verloopt vlot en we worden ontvangen door de thuisploeg die ook maar juist was thuis gekomen van St.Valery-sur-Somme
Na het aperitief krijgen we ons laatste avondmaal voorgeschoteld bestaande uit een patéschotel met crudités, kalkoen met appelsien gevolgd door een flan. Na de maaltijd iedereen terug op het terras om alles te laten bezinken..
Iedereen vraagt om de muzikale quiz zodoende dat de quizmaster zijn installatie en attributen gaat halen.. de ploegen worden door lottrekking samengesteld en iedereen is er klaar voor, behalve soms de installatie. Bé de assistente neemt nota van alle antwoorden.. De bel wordt nu en dan verkracht door het brute geweld. Wanneer Ciske zijn volgende halve liter gaat halen hoort hij in het hotel dat er klachten zijn van andere hotelgasten, en de quiz wordt noodzakelijker wijs stilgelegd. Enkele tijd later, wanneer we vernemen dat de klagers weg zijn wordt de installatie terug opgestart en volgen de gevechten om ter vlugst bij de bel te zijn elkaar op. De overwinning gaat naar de groep van Chantal, die toch de beste was om titelsongs te herkennen…haar ploeg ging dan ook met de trofee lopen, die dan ook broederlijk werd opgegeten.. zo eindigde onze laatste hotelavond.
​
Bij het krieken van dag 4 reed de depannagewagen de parking op. Frank de broer van Christine had zijn wekker moeten zetten om reeds zo vroeg bij ons aan te komen. Samen met ons kon hij mee ontbijten. Markske moest het eigeel van de tafel schrapen, toen hij probeerde te tonen dat ook hij een ei kan koken. Na het ontbijt vertrokken de depannage wagen samen met de President en zijne moto, met Markske in z’n kielzog.
We namen afscheid van het hotel, de dames en Ciske die we later tijdens het middagmaal zouden terugzien. Het vertrek richting Belgenland werd gestart met Markske van de zjee als touroperator. Volle moed gestart hopende om het tot een goed einde te brengen, doch een plaatselijke brocanterie gooide roet in het eten en de gps. Allen gedraaid om een andere terugweg te volgen doch we arriveerden terug aan het hotel, waar we voor de 2de maal afscheid namen en starten richting thuisland ditmaal met Philippe als kopman..
We vertrokken nogmaals aan ons hotel en reden naar Dominois naar links richting Noord, Via de D129 naar Brimeux via de D152 en verdere departementale routes waar we in Guines de camping waar Ciske klant aan huis is de dames zouden teugvinden om samen het middagmaal in “ La Ferme Gourmande” te gebruiken.. Dit was inderdaad een mooie plaats met lekkere Fois Gras. Na de maaltijd werd de terugreis verder gezet en na een laatste stop in Roesbrugge in ’t Rohardushof op het buitenterras de laatste keer “Brigitje” werd ingeschakeld… Toen we huiswaarts probeerden te rijden werd de colonne zo versnipperd dat er afzonderlijke ploegen werden gevormd..
​
Enkelen hebben nog een laatste drink op het terras van de Ratte genuttigd..
​
We bedanken de inrichters, voor het mooie weekend. De weergoden omdat die ons goed gezind werden.. De weermaker van hierboven om te wachten met het onweer tot we thuis waren. Mijn objectieve literaire vrijheid om vrank en vrij een verslag te geven zonder dat het een aanval is op personen..
​
De verslaggever van dienst Piere Vercruysse