Motoweekend Bourscheid 2015….

​

En weer was het zover..we waren er klaar voor, op naar de Pascalekkes, maar daarvoor moesten we eerst nog 320 km afbollen. De vertrekplaats was zoals altijd aan de neergelaten rolluiken van ons lokaal. Toen ik als laatste aankwam, werd de indruk gegeven dat ik te laat was….Deze bewering wordt nu in de kiem gesmoord, daar de 1ste snelheidsovertreding is vastgesteld in de Stasegemsesteenweg om 9.03u…bon ik was dus op tijd…we reden richting Ronse via Avelgem. In Havré werd op de grote plaats haltgehouden en een eerste stop vond plaats in café “Le Cortina” recht tegenover het lokaal van de plaatselijke Harly Davidson club Le Bis Trop. Dreetje sprak daar voor de 1ste keer zijn “pulle” aan en trakteerde daar Philip op een 1ste grote slok die niet wist dat het Limoncello was en die nogal sterk zijn keel in brand stak. Na de traditionele koffie werd richting Haulchin gereden.. Toen we in Lobbes de heuvelachtige kronkelweg moesten volgen waren we even de pedalen kwijt. Ik werkte op de zenuwen van de plaatselijke voorzitter van de mobyletteclub, door hem zogezegd geen voorrang te hebben verleend. We kwamen echter op de goede weg terecht en zagen daar Rudy staan, we vervolgden de weg en daar kwamen we tot de conclusie dat we niet alleen de pedalen kwijt waren maar ook onze “President”. Onmiddellijk werd de grote zoekactie gestart, na enkele telefoontjes en enkele km terugrijden waren we terug voltallig. Tot nu toe hadden wij droog gereden. In Gerpinnes stopten we op het zeer gezellige dorpspleintje in het plaatselijk lokaal van de Harleyclub in “En Face” waar de patronne ook ambassadeur van Orval een halve vent was, maar toch zeer vriendelijk de hete soep en de frisse Orval bediende. Dreetje had de meeste moeite om zijn plastiek bord te openen. En toen wij gedaan hadden met eten kon hij beginnen.. Toen begon het te regenen.. We naderden Anheé en probeerden de voorzitter van benzine te voorzien, doch het tankstation bleek gesloten. We kruisten de maas en op de baan van Spontin kon er eindelijk getankt worden..Rochefort, Nassognes, en in Barrière de Champlon vonden wij het welletjes en reden via de grote wegen in de gutsende regen naar Bastogne waar we in het oorlogscafé “Café Carré” ons een weinig konden drogen en enkele koffies naar binnen werkten.. Nu kwamen we dicht bij onze bestemming en reden in 1 ruk door naar “St Fiacre” waar Frank ons in de etalage van het vernieuwd hotel stond op te wachten.. Onmiddellijk werd de stammtisch bezet, want we moesten wachten tot Ciske ons de bagage kon leveren.. Nogal laat konden we aan tafel om ons te laten verwennen door kok Pascal die ons enkele gefrituurde scampi en daarna een eendenbout gevolgd van een appeltaartje met vanille-ijs… tussen de kiezen liet steken. We werden getrakteerd op een hoestbuitje van zowel Dreetje als van de President..de vergelijking met een Duitse schaper werd zelfs gemaakt. Na de maaltijd nog een Orvalleke en dan naar de bedstee…einde van Dag 1..

Toen we om 8u15 aan tafel aanschoven om te ontbijten was het een bewolkt weertje.. We moesten zelfs Dreetje uit zijn slaap gaan wekken. Er werd dan ook besloten om de korte rit, nl die van onze President te rijden.. Toen we beneden alle stalen rossen hadden buitengezet, zag Rudy opeens dat zijn achterband gelost was. Daar Markske niet mee was moesten wij een beetje helpen en alle raadgevingen en handen waren goed.. De plaatselijke pechdienst werd aangesproken, en er werd besloten dat wij zouden vertrekken naar Esch-sur-Süre, daar hadden we afspraak met Ciske en Anneke. Na het bezoek aan de plaatselijke rommelmarkt namen we plaats in luxe lederen fauteuils van Dessède in de Brasserie du Chateau.. Ondertussen werd de band van Rudy hersteld en hadden we afspraak in “La Rochette”.. Eerst zouden we in “ Op der Blech“ op het terras buiten eten daar Rudy en Sabine daar reeds hadden plaatsgenomen, maar de regen stak daar een stokje voor, en omdat een niet commerciële-ober ons niet aan de binnen gedekte tafels wilde laten plaatsnemen verlegden we ons naar de andere kant van het marktje. In “Hotel du Chateau” moesten we backstage achter het gordijn de tafels vullen en konden we voor 10.50€ genieten van het menuutje van zalmmoussetrio, gevolgd door een reuze forel en ijstaartje.. We vervolgden onze rit en reden door de wondermooie klein Zwitserland Luxemburgs Mullerthal.. In Vianden in “City Corner” dronken we enkele koffies en hoorden er het verhaal van de beer zijn marbels in fluor schilderen.. Toen we in de late namiddag in onze uitvalsbasis aankwamen werd het obligatoire aperitiefje gedronken en we gingen vroeger dan gisteren aan tafel om meloen met Ardennerham, het soepje en het varkensgebraad met gratin gevolgd door de crème brulée waar de aardbei er teveel op lag.. Na de maaltijd zag Dreetje er versleten uit, gaf vlug een spoedcursus bananen pellen, en ging heel vroeg slapen.. De rest nam nog een slaapmutsje..

Dag 3 begon zeer zonnig, iedereen was tevreden met een dergelijk weer.. Niemand een lekke band.. We vertrokken richting kasteel om via Michelau , Diekirch te bereiken voor de dagelijkse tankstop. Vlug waren we via Vianden in Duitsland alwaar er politie genoeg op straat was, duidelijk was er een of ander motorevenement.. de 1ste stop was in Krautscheid in “Islekhöhe” die zijn naam dankt aan de Islek, daar kregen we zelfs handgezwaai van Duitse bereden politiemotards en gezelschap van Hollandse motards.. Er werd eveneens besloten om naar de bakkerij en forellenrestaurant “***Theis-Mühle” in Biersdorf am see te gaan middagmalen. We reden van meiboom naar meiboom de ene al mooier en hoger dan de andere. In Schonecken stond de mooist versierde boom en aan de oude stadpoort hing een oude zonnewijzer die ons inderdaad het juiste uur meedeelde, en na het voorbijrijden van de mooie duitse felrode personentrein moest Bart een plasje kwijt. We kwamen verder Ciske tegen en reden dan naar de bakkerij-restaurant. Toen iedereen zijn bestelling had doorgegeven kwam de bakkersgast die de Filippino van vorig jaar moest vervangen met zijn schepnet en slaghout, maar het was duidelijk dat hij nog stagiair was want hij had de grootste moeite om met één slag de ongelukkige forellen buiten bewustzijn te slaan en zo die beetjes hun lijden te verzachten.. iedereen was afkerig tegen het barbaars schouwspel en wilde onmiddellijk zijn bestelling annuleren. We vervolgden onze rit en op het terras van de rokerscafe “Lingebech” in Pronsfeld werd de koffie genuttigd. De hemel begon donkerder te kleuren, en Frank besloot zijn regenpak aan te meten.. Via het drielandenpunt in Ouren kwamen we eerst in België en daarna in het Groothertogdom terug om te eindigen in Kautenbach, waar Ciske ons verwelkomde. Na een supplementaire tankstop in Wiltz, keerden we naar St.fiacre terug. Pascal serveerde dit maal voor ons een “Luxemburgs bord” gevolgd door de tomatencrèmesoep en daarna een stuk bladerdeeg, waarin er zogezegd een zalm zou zitten..na lang zoeken vonden we die dan ook..die was vergezeld met asperges en als toetje meloensorbet met porto..al bij al was ook ons laatste avondmaal terug lekker. De laatste avond werd besloten met nog enkele drankjes en zo eindigde ook dag 3..

Toen we de rolluiken optrokken zagen we onmiddellijk dat onze terugtocht geen doetje zou zijn..grijs..mistig en koud.. Na het ontbijt werd afgerekend bij de waard, de bagage gemaakt en ons stalen ros gezadeld.. Er werd afscheid genomen van Frank, die zou vlug een andere richting huiswaarts kiezen. Het werd een saaie tocht met veel regen.. Toen we in Olly-sur- Viroin begonnen we te zoeken naar een adresje om iets tussen de kiezen te steken.. Dit vonden we in een restop à la Route 66, doch die noemde route 99, en was een afkooksel van een typisch Amerikaans baancafé. Een laatste tankbeurt vlak voor Beaumont en daarna km’s malen op de snelweg. En dan het fatale laatste bochtje een slip op een totaal overbodig op de grond gespoten verkeersbord..

Het weer was niet zoals vorig jaar, maar niettemin kijken we terug op een leuk weekend..

De verslaggever van dienst.

Piere V.